In de animatie in het OOG zie je een figuur. Een figuur kun je handmatig animeren, maar dat is zeer tijdrovend. Jan Joost Verhoef heeft daarom zelf een motion capture gebouwd. ‘Ik gebruikte 8 camera’s voor de playstation en die stelde ik op in 2 halve cirkels. Binnen een gebied van 8 bij 6 meter deed een acteur de scènes en dat heb ik vervolgens omgezet in animatie. Aan de handen en hoofd van de acteur waren ook gyroscopen (simpel gezegd is dat een soort van tol dat zorgt voor stabiliteit van de camera – red.) vastgebonden en door bepaalde poses te filmen als omhoog kijken en traplopen is een enorme database aan bewegingen opgebouwd. Een database waar ik uit kan putten en binnen een 3D programma kan ik dit weer bewerken’, vertelt Jan Joost.
Een animator wil vaak iets realistisch maken. Voor OOG is juist gekozen voor de meest eenvoudige 3D vorm en door de animatie meer te abstraheren neem je de kijker makkelijker mee in het verhaal. Bovendien zijn de kleuren artistiek bepaald, het geeft een mooie mysterieuze laag waar dingen uiteindelijk samen komen.
Videogame Limbo, minimaal van opzet en in zwart en wit, is een inspiratiebron geweest voor Jan Joost. Ook videogame Shadow of the Colossus bracht hem op ideeën. ‘Het land waar het poppetje op loopt is een figuur, door de figuur te vergoten wordt het een stad waar weer een figuur in kan’.
De eerste keer dat hij in het OOG zat, was hij onder de indruk van hetgeen de installatie toevoegt. ‘Je kijkt naar beneden, hangt in de lucht en dan dat enorme scherm voor je. Die schaalvergroting overviel mij want je zit écht dichtbij het beeld. Door het gekozen materiaal verbuigt het licht, het geeft een extra reflectie. Ja, de projectie in het OOG is mooi’, concludeert Jan Joost.