De mens in niemands ruimte, daadwerkelijk de lucht in om zo los te komen van de eigen stad. ‘Ik wilde een fysieke ervaring meegeven. En niet op hetzelfde moment met zijn allen, maar juist bewust een intieme persoonlijke ervaring. Als je je wil bezinnen, kun je kiezen voor bijvoorbeeld de natuur of de kerk. Maar ik wil dát en dat je de stad ook kunt zien, dat je in de energie van de stad hangt’, legt Pascal uit.

‘En tijdens het creëren was het zo mooi dat door in te zoomen, ik opeens een hele kosmos in een oog zag. Voor mij als ontwerper is dat inspirerend. Door een oog te vergroten ontstaat een grafisch beeld en dan zie je de kosmos en ontstaat energie.
Die rijkdom aan kleuren zie je als je achter het OOG zit. Het OOG is een lens, natuurgetrouw gemaakt, het is een hele zoektocht geweest om dit goed voor elkaar te krijgen. Een oog maken klinkt heel zuiver en simpel, maar met partners hebben we 2 jaar lang de installatie ontwikkeld. Het is heel complex want we willen een intieme ervaring bieden met animatiebeelden, in volle daglicht, zoveel meter boven de grond en midden in de stad. Het is tegenstrijdig als je het zo beschrijft, technisch heel complex en toch intimiteit biedend’.

Maquette OOG
Het mooiste moment van Pascal was toen de installatie er net hing en hij vroeg in de ochtend er alleen heen ging. ‘Ik ben er letterlijk in gekropen. Het was een intens gevoel om in het ontwerp te hangen, en ik had veel zin om de stad op die manier te ontdekken’.